29 mei - 1 juni

Zaterdag met het vliegtuig naar Santiago, we huurden een Peugot 206 en vertrokken van daar uit naar Leon. Vier uur en slechts één omleiding later stonden we aan de voet van een kolossaal hotel aan de centrale, iedereen bekende Rio de Leon. Mijn ouders waren er ook...
Allebei graatmager, een verfijnde bruine teint en een dikke lach op het gezicht. Vreemd genoeg werd er niet gehuild toen ze ons zagen, wat ons alledrie eerlijk gezegd een beetje tegenviel. Natuurlijk zijn we ons eerst gaan bezatten (een hobby waar mijn ouders blijkbaar inmiddels een beroep van gemaakt hebben) in de binnenstad. Overal kwamen we zogenaamde Pellegrino´s tegen, te herkennen aan hun bruine koppen en vermoeid ogende looppas. Mijn ouders moesten ze allemaal begroeten en stelden ons voor aan deze Duitsers, Belgen, Canadeze en Zweden.
´s Avonds in het hotel sliepen Marieke, Sara en ik op een kamer. Mijn ouders hadden een kamertje voor zichzelf, want dat hadden ze ondertussen ook wel verdiend. Zondag hadden we een rustdag, maar maandag begon het: een ronde meelopen in de Tour de Santiago. Op enkele dreigende wolken na waren het weer en de sfeer fantastisch. Huppelend liepen we het 24 kilometer lange stuk. Vrolijk en fris zijn we nog steeds nu we aan de eerste bieren en witte wijnen zitten.
Morgen laten we onze ouders tevreden en met een gerust hart achter. Die twee gaan het met twee vingers in hun neus (en één in hun ...) redden. En dan zijn ze binnen de korste keren weer terug in Weert om de draad van hun normale leven weer op te pakken.