En dan nog een bed.

We vorderen gestaag. Het landschap is prachtig, de paden lijken soms wel aangelegd speciaal voor pelgrims. We lopen door wijngaarden, olijvenboomgaarden, langs amandelbomen, door korenvelden waar de klaprozen met hun donkerrood mooi afsteken. De vergezichten zijn adembenemend. Altijd omringd door de bergen, heuvels die je oploopt kun je vanzelfsprekend ook weer af. Achter iedere bocht volgt een andere hetgeen ook geldt voor de bergen. Dorpjes zijn als uit een toeristenfolder. Het eten is verrukkelijk, tapa´s maar ook de plaatselijke specialiteiten. De cafebaas is aangenaam verrast als je om de lokale wijn vraagt. Niet zelden ontdek je een plaatselijk en waarschijnlijk illegaal drankje, uit een dubieuze fles, zonder etiket, en met veel alcohol. Je slaapt er prima op.
De tocht trekt vele zonderlinge figuren uit vele landen. Allemaal met een eigen verhaal, een eigen motief om de tocht te lopen en met hun eigen-"aardigheden". Koreanen, Japanners, Canadezen, Nieuw Zeelanders, Amerikanen en Europeanen uit welk land je ook maar wil.
Gisteren met wat Amerikanen aan tafel gezeten die hun hele hebben en houwen verkocht hadden om de wereld te zien en de weg naar Santiago hoorde daar ook bij. Ik heb beloofd hun site te vermelden..bij deze. www.paulandvickionline.com .
Waarom de titel? We komen er achter dat door de drukte je steeds eerder op moet staan om een bed te kunnen regelen. Veel mensen lopen slechts 10 tot 15 kilometer per dag en zijn vervolgens om 12 uur "binnen". De mensen die wat langer willen lopen, zoals wij komen dan voor een volle albergue te staan. Dus je kunt kiezen, zeer vroeg op staan om je kilometers te maken of je voegen bij de rest en kiezen voor kortere etappe´s. Kortom een spagaat.
Morgen gaan we voor de 40, vandaag 30 en we waren net op tijd in een albergue met 54 plaatsen, en driehoog stapelbedden....dat is wat als je snachts naar het toilet moet.
Nog 600 kilometer.